molenbiotoop

De verbouw van de voormalige ambachtschool, 't Brewinc, tot een cultuurcluster en woningbouw, is vertraagd geweest omdat er angst was dat de molen te weinig wind zou vangen. Dat probleem is opgelost.

De provincie, die gaat over wind en molens, heeft een vergunning gegeven. Ik denk dat het moet blijven zoals op de foto.

Gerrit Geuvers

schroot

De hond van vrouw en kinderen is op bezoek. Die moet zo nu en dan uitgelaten worden. Dan kom je langs plekken waar ik normaal niet loop. En op momenten dat ik er normaal niet loop. En in een tempo dat ik normaal niet loop. En per saldo zie ik dingen die ik normaal niet zie.
Vanochtend dirigeerde de hond mij onderlangs het stadhuis. Het wordt gerenoveerd, om een geheel nieuw kantoorconcept het stadhuis binnen te rijden. Er komen meer werkplekken waardoor meer ambtenaren bij elkaar kunnen werken. Alle schotten zijn verwijderd, dat zie je zo. Het lijkt wel een doorzonwoning. Daar kan ik heel symbolisch over doen, maar dat laat ik even. Want een schrijnend geval trok mijn aandacht.
Aan de achterzijde staan container met afval. Het stuift er vaak, waarbij mij de grap over stoffige ambtenaren voor op de tong ligt. Er staat een container met houten latten. Die komen van de plafonds. Geen schrootjes waar menige woning in de jaren zeventig werd opgesierd, maar mooi hout. Toen de latten nog plafond waren zat er zelfs reliëf in. Nu steken ze kris-kras uit de container. Ieder verband is er uit want het is natuurlijk afval. Schroot zelfs.
Het is niet mijn bedoeling om dramatisch te doen, maar het doet me wel wat. In Doetinchem is na de oorlog meer moois gewoon gesloopt dan er is gebombardeerd in die beruchte aprildagen van 1945. In het Brewinc is met man en macht gezord om sgrafitto's, die kenmerkende kunst uit de jaren '50 van de vorige eeuw, te bewaren. Dat lukt heel aardig.
Alleen daarom al vind ik het erg jammer dat subtiele kenmerken van het stadhuis worden gesloopt. Een houten plafond dat had toch wel kunnen blijven?
Er komt een sgrafitto uit het Brewinc voor terug.
Gerrit Geuvers

dik aan de sport

Sport is belangrijk voor sociale vaardigheden, maar tegenwoordig vooral om de toenemende dikkigheid van kinderen te bestrijden.

Op het marktplein van Doetinchem vond een straatvoetbaltoernooi plaats. Mede om kinderen aan het sporten te krijgen en daarmee de calorieën van de Mac er weer af te spelen. Daar hadden de aanwezige spelertjes geen moeite mee. Van spichtig tot gewoon slank. Daardoor behendig met de bal. Worden de kleine dikkerds wel binnen de boardings gelokt door deze balwondertjes?

Gelukkig voor hen staan langs de kant de ouders die laten zien dat het je het toch niet een leven lang kunt volhouden.

Gerrit Geuvers

roeptoeter

De markt heeft een heel ander uiterlijk gekregen. Ook een andere sfeer. Veel meer open, minder besloten. 't Is een kwestie van wennen natuurlijk. Gelukkig is een oude bekend gewoon nog aanwezig: de roeptoeter. Nooit de tijd gehad om te luisteren. Nu hoorde ik hem wel. Hij wenste ons bij de viskraam, bij de broodjes, bij de groentekraam een plezierige dag en de liefde van god of van jezus. En misschien ook wel van de heilige geest. 't Is immers bijna pinksteren.

Een gezellige man. Hij schreeuwt niet, hij praat. Maar door de toeter krijgt hij iets meer volume. Maar de mensen kijken hem niet aan. Vreemd is dat eigenlijk. Het lijkt of ze hem niet horen. Dat zou kunnen. De stem zou ook van verder weg kunnen komen. Maar toch is het vreemd dat we afwijkende mensen met onze rug groeten. Is dat nou Achterhoeks?

Hoewel een afwijking kun je het niet noemen als je gelovig bent. 't Is niet mijn ding, amar er zijn er velen die geloven. Die roeptoeter is wel vreemd. Maar toch niet gevaarlijk. En er komt een vriendelijk woord uit. Kijk die man toch eens aan, zou ik zeggen.

Gerrit Geuvers

soppend kleedje

Een blog over Doetinchem schrijven is het leukste dat er is. Maar soms zijn er andere prioriteiten en is het even stil. Gelukkig kan ik wel weer het wereldomspannendeweb betreden. Een dag na Koninginnedag. Of is het Koninginnendag? Vier of vijf n-nen. Er zijn regels voor maar gisteren was het gewoon K-dag. Geen zwarte suzuki, maar grijze wolken. En regen.

Natuurlijk klaarde het wel weer op, zoals het ook met de monarchie gaat, maar voor de handelaartjes in zolderspulletjes was dat te laat. Doorweekt of koud zijn ze huiswaarts gekeerd. Ik zag gespekte kassen mee gaan. Maar kleedjes en plastic zeiltjes blijven achter. Als-ie droog was had de jongen als Aladin er op weg gevlogen. Nu met druipend haar achter in de auto.

Gerrit Geuvers