mexicaanse griep

Het is gratis dus staan Nederlanders in de rij. En je voorkomt dat je dood gaat. Tenminste als je in die drukte rondom de Ontmoetingskerk bij het Veemarktterrein niet vermorzeld wordt door het verkeer. Want ondanks (of misschien wel dankzij) de verkeerregelaars is het een drukte van belang. Auto's worden terugverwezen en keren op de weg. Wandelaars wijken uit, een fiets valt in de modder van het bouwrijpe terrein.

In de kerk aan de Meestersstraat worden griepprikken uitgedeeld. "Er staan drie huisartsen te prikken. Ze wisselen elkaar af" volgens een oude dame in een electrische kar. Ze komt net uit de hoofdingang. Ze is dik aangekleed. Toch heeft de arts een spuit in haar arm gekregen. "Deze deed wel zeer. Ik heb ook een gewone griepprik gehad, die voelde ik helemaal niet." Ze haalt mijn hond aan, die meteen de hand begint te likken. "Dat doet die van mij ook, hoor. Maar ik heb hem goed afgericht. Hij luistert heel goed. Dat moet ook wel want het is een Duitse. Die waakt heel goed over mij." Zij had helemaal geen prik nodig.

De huisarts heeft zelf al een prik gehad. "Ik moet wel. Ik moet me zelfs schulidg voelen als ik het niet doe. Maar jij mag niet van Klink." Zo is het maar net.

Om 10. 00 uur is de rij buiten gegroeid tot wel 200 meter. Tot 12.00 uur wordt er geprikt. "Op 5 december moet ik weer terugkomen voor de tweede. Krijg ik een prik van Sinterklaas," zegt de vrouw schuddend in haar wagentje.

vertraging

De gemeenteraad van Doetinchem vergadert over de begroting van volgend jaar. En dat is live te volgen via internet. Op www.doetinchem.nl is een link.
"LIVE" staat er op die site. Dat is Engels voor leven, niet voor levendig. Dat klopt dus wel.
Live betekent ook dat het direct is. Dat is niet het geval. Er zit een vertraging in van ongeveer een minuut. In China hadden ze maar 10 seconden nodig om taferelen van betogende Tibetanen van het internationale podium te weren.
In Doetinchem gaat het daar dan ook niet om. In de vergadering gaat het weliswaar over verplaatsingen van Graafschapstadion, ziekenhuis of brandweerkazerne, maar van opstandige supporters, chirurgen of spuitgasten is niets vernomen.
Die supporters hebben natuurlijk de schrik in de benen en de striemen op de polsen. En de chirurgen en brandweerlieden hebben zo veel vertrouwen in de gemeenteraad dat ze gewoon aan hun eigen werk gaan. Daar telt iedere minuut.

ongastvrij Achterhoek

We wonen hier in de Achterhoek. Dat wil zeggen, ver weg van de rest van Nederland. Maar het is hier zo mooi en rustig. En de mensen zijn hier zo gastvrij.
Dat willen de folders van de VVV iedereen doen geloven. De plaatjes van aardige mensen, leuke serveersters, zonovergoten terassen en gemoedelijke boerderijtjes, die toeristen moeten interesseren in deze regio. Groene landschappen, gemaakt van bos en wei. En hier en daar een dorpje. En vooral veel fietspaden.
Op die fietspaden peddelen bij voorkeur veertigers, om aan te geven dat het gebied niet alleen bedoeld is voor zestigplussers. Graag wil de Achterhoek ook de midlifer ontspanning bieden. Dat moet op een fietspad of bij een belegen boerderij met dorsvlegels aan de muur.
Anders is er niet. Voor de actieve dertiger of veertiger is hier geen klap te beleven. In Montferland is een fantastische mountainbikeroute, volgens de kenners een van de mooiste van Nederland, volgens mij de meest uitdagende en afwisselendste. Maar dan houdt het op.
Ik waagde me met ATB in de Wrange. Voor mij was na een smerige val een voorzichtige herstart noodzakelijk. In dit kleine bosgebied zijn veel paadjes waar je kunt ploeteren op de fiets. Maar al gauw was het ploeteren een worstelpartij. Bij de camping de Wrange waren paadjes voorzien van grote bomen en takken. In eerste instantie had het toevallig hier omgewaaid struweel kunnen zijn, maar na de eerste omweg kwam er nog zo'n hindernis. En daarna nag één.
Het is de camping waarschijnlijk te veel om ATB-ers in hun omgeving te dulden. Het brengt fietsende grijze meute te zeer in verwarring. Dus krijgt de baas in een vlaag van helder inzicht de idee om de woeste dertiger de doortocht te beletten via omgvallen bomen.
Niet erg tolerant. Een naar trekje van de Achterhoeker.

battle of the blowers

In de straat staan mooie beuken. Een mooi bladerdek geeft de straat een weelderig imago. In de herfst worden ze geel. Dat vinden we in de straat misschien nog wel mooier. Waarschijnlijk omdat maar van korte duur is. Want het blad valt al snel op de straat en in de tuin.
Het zijn er veel dit jaar. En er zitten ook fladderzaadjes tussen. Die nestelen zich in de tuin en produceren een nieuwe boom.
Dat alles is de buurmannen in de straat te veel. Gisteren waren twee bladblazers in de weer. Het was een vrolijk gezicht: geel en bruin werd speels de tuin uitgejaagd. De mannen voelden zich hele meneren. Helaas voor ze moeten ze het doen met electrische, dus zonder stoere benzinemotoren. Het leek wel of ze achter een naaimachine zaten.
Maar het effect was er: bladloze tuintjes.

Vandaag is een buurman aan de andere kant van de straat aan het blazen. Wederom een vrolijk schouwspel op de muziek van een naaimachientje. Hij wordt geholpen door een nog stillere bladblazer, de wind.
De bladloze tuintjes van gisteren kleuren langzaam weer geel. Achter hun vensters zie ik ze kijken met langzaam oplopende spanning: de meneren van gisteren. De handen jeuken. De bladblazer in het hoofd. "Dit schiet toch niet op! Zal ik? Ik blaas alles weer terug. Die stomme Bolderbast."

Nog een paar weken zal het duren, het gevecht van de bladblazers. De gemeente komt nog een paar keer langs. Dan is alles weg.
Dan nog een paar manden en het wordt weer groen. De voorbode van een nieuwe battle of the blowers.