Vanochtend reed ik er zelf, op mijn weg naar het werk. Altijd een beetje de hoek afsnijden, over de stoep of op een andere manier denkend iets tijd terug te winnen van het te laat opstaan.
Op mijn werk was ik toen ik buiten stond te praten met een roker en een traumahelicopter zag overvliegen.
Na het overleg meldde twitter dat er een serieus ongeluk was gebeurd in de stad. Een fietser onder een vrachtauto. Het was zelfs op het kruispunt voor mijn huis gebeurd.
Lange tijd bleef ik ergens steken tussen nieuwsgierig en gruwen. Gelukkig had ik veel te doen en kon ik niet eens een kijkje gaan nemen.
Maar de weg naar huis was toch veel korter dan anders. Niet dat ik snel fietste, maar de gedachten over wat ik aan zou treffen hebben me de hele tocht als een droom doen fietsen.
Gelukkig, dacht ik er is niets meer. Maar toen ik dichtbij kwam zag ik de tekeningen op de weg. En waar het slachtoffer heeft gelegen. Ik denk niet dat ik de werkelijkheid had willen zien, op mijn kruispunt.
Gerrit Geuvers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten