Doetinchemse dochters van 13, 14 en 15 mochten vandaag de tweede prik, van in totaal drie, halen om ze te beschermen tegen baarmoederhalskanker. De discussie over wel of niet is uitgedoofd. Want als je de eerste niet hebt gehaald, zijn de volgende ook zinloos. Bij de GGD
kwamen alleen de voorstanders.Het was niet druk. Ik verwachtte een slingerende rij als bij de verkiezingen in Zuid-Afrika. Maar ik zag vooral oranje hesjes op de parkeerplaats, geen rij meisjes. De hele tijd liepen er kinderen naar binnen, met vader of moeder. Maar er liepen er net zo veel weer naar buiten. Het stroomde lekker door. De parkeerplaats was niet vol.
De oranje hesjes stonden bij de oprit. Meligheid had beslag genomen van de taakopvatting van de verkeersregelaars. Een aarzelende moeder reed haar auto reed door naar een plekje verderop. De mannen zijn vrienden. dat zijn ze in ieder geval door hun leven als regelaar van het verkeer, na hun pensionering. Ze hebben een karretje waarin al hun regel-attributen passen. Op de huif staan drie telefoonnummers. De vierde regelaar is er misschien nog maar net bij. Martin Bril had het geweten. Op een muurtje staan pakken drinkyoghurt en wat vette papiertjes.
Het leven van een verkeersregelaar is er een van pieken en dalen. De mannen wilden niet weten dat ze er voor Jan-met-de-korte-achternaam staan. "Vanmiddag was het erg druk. Het is mooi weer he", zei een man met een stevige snor. De ongerijmdheid ontging mij niet maar de andere mannen wel. De joligste van het stel vertrouwde me toe nog naar huis te zijn geweest om de spuiten een beetje bij de punten. Deze grap vertelde hij graag aan de bleke snoetjes die naar binnen gingen. Over de meiden die terugkwamen wist hij dat sommigen kermend naar uiten kwamen. Een echte mensenkenner.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten