Doetinchem is wel drie keer gebombardeerd. In de oorlog. Maar daarna hebben nog vele bombardementen plaatsgevonden. In de jaren '60 is veel oude zooi gesloopt en zijn mooie staaltjes van wederopbouw getoond. De laatste jaren is wee een nieuw bombardement aan de gang.
In 1945 was het centrum de pineut. Nu is de Schil rond het centrum de dupe van pin-point-bombing. De bebouwing maakt plaats voor een woestijn. Het stuift enorm, maar dat moeten we over hebben voor de vooruitgang. Cultuurhistorisch blijkt Doetinchem al een woestijn te zijn.
Ook op de hoek van de Houtkampstraat en de Raadhuisstraat is het kaal. Zoiets doet mij geen plezier. Het was niet mooi, maar het herrinnerde wel aan welke stad Doetinchem was.
Nu de woningen weg zijn droom ik van iets moois, iets passends. Maar als het moet passen bij de omgeving (bibliotheek, ING-bank, appartementen aan de overkant) dan hou ik mijn ogen hier dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten