In de straat staan mooie beuken. Een mooi bladerdek geeft de straat een weelderig imago. In de herfst worden ze geel. Dat vinden we in de straat misschien nog wel mooier. Waarschijnlijk omdat maar van korte duur is. Want het blad valt al snel op de straat en in de tuin.
Het zijn er veel dit jaar. En er zitten ook fladderzaadjes tussen. Die nestelen zich in de tuin en produceren een nieuwe boom.
Dat alles is de buurmannen in de straat te veel. Gisteren waren twee bladblazers in de weer. Het was een vrolijk gezicht: geel en bruin werd speels de tuin uitgejaagd. De mannen voelden zich hele meneren. Helaas voor ze moeten ze het doen met electrische, dus zonder stoere benzinemotoren. Het leek wel of ze achter een naaimachine zaten.
Maar het effect was er: bladloze tuintjes.
Vandaag is een buurman aan de andere kant van de straat aan het blazen. Wederom een vrolijk schouwspel op de muziek van een naaimachientje. Hij wordt geholpen door een nog stillere bladblazer, de wind.
De bladloze tuintjes van gisteren kleuren langzaam weer geel. Achter hun vensters zie ik ze kijken met langzaam oplopende spanning: de meneren van gisteren. De handen jeuken. De bladblazer in het hoofd. "Dit schiet toch niet op! Zal ik? Ik blaas alles weer terug. Die stomme Bolderbast."
Nog een paar weken zal het duren, het gevecht van de bladblazers. De gemeente komt nog een paar keer langs. Dan is alles weg.
Dan nog een paar manden en het wordt weer groen. De voorbode van een nieuwe battle of the blowers.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten