Carnaval is een geweldig feest. Voor anderen. De optocht door Doetinchem heb ik helemaal gezien. Bovenop de wagens en daartussen is de sfeer heel goed. Veel plezier en zingen. Langs de kant kan er soms een glimlach van af als je een bekende ziet, maar daar houdt het mee op.
Carnaval speelt zich af achter een glazen wand. Leutekum zit onder een kaasstolp. Ik kan de feestende mensen niet bereiken met een lach of door mee te dansen. En zij bereiken mij niet omdat ze hun best niet doen.
O ja, er is duidelijk ontzettend hard gewerkt aan de wagens. Vele uren van handvaardigheid zijn er in gaan zitten, eel prettig werk en vast ook heel gezellig. Maar de chemie met de toeschouwers is er niet mee geboren. Die komen toevallig langs omdat ze naar de markt gaan of ze hebben zich voorgenomen om na de optocht de krant te gaan lezen. Hoe leg je contact met mensen die zich in een andere wereld bevinden?
Ik weet het: een goede of leuke boodschap. Het is me niet meegevallen, want de boodschap die bijna overal werd uitgedragen was: het is crisis, maar deze dagen nemen we het er van. Meestal onderstreept met veel bier. En vaak met ongelooflijk vervelende muziek (herrie).
Jammer is dat toch. In de wereld, maar ook in Nederland en zelfs in Doetinchem is zo veel meer te beleven. Als de knutseljongens bezig zijn met de wagen kan er toch iemand verzinnen dat de zeespiegelstijging in Doetinchem kan worden opgevangen in al die bouwputten? En had dan bij wethouder Drenth kunnen aanwijzen als de geniale ontwerper van dit plan.
Tijdens de optocht schoten een paar vrouwen met hoofddoek voorbij. Het feest bleek niet alleen voor mij ver weg af te spelen. Het is zelfs een heel erg blank feest. Dat is niet erg. Maar het zou zo leuk zijn als het door die glazen wand breekt.
Carnaval speelt zich af achter een glazen wand. Leutekum zit onder een kaasstolp. Ik kan de feestende mensen niet bereiken met een lach of door mee te dansen. En zij bereiken mij niet omdat ze hun best niet doen.
O ja, er is duidelijk ontzettend hard gewerkt aan de wagens. Vele uren van handvaardigheid zijn er in gaan zitten, eel prettig werk en vast ook heel gezellig. Maar de chemie met de toeschouwers is er niet mee geboren. Die komen toevallig langs omdat ze naar de markt gaan of ze hebben zich voorgenomen om na de optocht de krant te gaan lezen. Hoe leg je contact met mensen die zich in een andere wereld bevinden?
Ik weet het: een goede of leuke boodschap. Het is me niet meegevallen, want de boodschap die bijna overal werd uitgedragen was: het is crisis, maar deze dagen nemen we het er van. Meestal onderstreept met veel bier. En vaak met ongelooflijk vervelende muziek (herrie).
Jammer is dat toch. In de wereld, maar ook in Nederland en zelfs in Doetinchem is zo veel meer te beleven. Als de knutseljongens bezig zijn met de wagen kan er toch iemand verzinnen dat de zeespiegelstijging in Doetinchem kan worden opgevangen in al die bouwputten? En had dan bij wethouder Drenth kunnen aanwijzen als de geniale ontwerper van dit plan.
Tijdens de optocht schoten een paar vrouwen met hoofddoek voorbij. Het feest bleek niet alleen voor mij ver weg af te spelen. Het is zelfs een heel erg blank feest. Dat is niet erg. Maar het zou zo leuk zijn als het door die glazen wand breekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten