Vanavond heb ik me gewaagd in de Ruige Horst. Het was zeven uur geweest, dus lekker donker. De hond had nog een lauwe neus, dus die moest ook nog nodig opgefrist. Het beest biedt weinig bescherming, niet tegen het donker (want hij is bruin) en ook niet tegen enge mannen. Ik denk dat-ie gewoon mee zou doen, wat die enge mannen dan ook zouden doen.
Bij hetbegin in de Vossenstraat beloofde het een spannende wandeling te worden want de straatverlichting leek uit te doven. Maar toen ik het veld opliep viel het enorm mee. In de verte trainde SVDW onder een zee van licht die het hele natuurgebied in het licht zette. Juist op dat moment beproefde ik de enigeontbering: een glijpartij over een koeienvlaai. Maar zelfs in de donkere plekjes (wederom geen vieze mannetjes) was er nog voldoende licht om duidelijk de omgeving te zien.
We wonen in een land van licht. Nergens meer een spatje donker. Ja , diep onder de dekens, maar buiten niet meer.
Even werd ik er droevig van. Hoe heeft het zover kunnen komen? Een Amerikaanse onderzoeker gebruikte de lichtvervuiling zelfs als mate van economische voorspoed. Dat zal wel.
Maar het is ook de reden dat ik niet moet zeuren. Ik woon hier omdat ik mezelf economische voorspoed toewens. Ik wil consumeren, ik wil sporten, ik wil naar de schouwburg, ik wil soms zelfs werken. Ook 's avonds. Daar hoort gewoon licht bij. Blinded by the light.
's Avonds wil ik dan weliswaar geen licht, heb ik er toch voor gekozen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten