Nieuwe nomaden

Ik had ze niet gemist als ze er niet waren, maar het gaf een extra dimensie nu ze toch bij festival Buitengewoon zijn geweest: de campers. Niet camp, maar gewoon gewoon. Tussen negen en tien lopen e mannen met een chemisch toiletje op rolletjes en de handdoek over de schouders naar het toiletgebouw van de hockeyclub. De kouwe kak weggooien. En onderwijl laten de dames het koffieapparaatje pruttelen. Op stroom uit wel drie accu's, die gevuld worden door zonnecollectoren. Herstel: daglichtcollectoren. Die zitten op het dak van de camper, naast de schotel waarmee de hele wereld aan hun voeten ligt. Want mobiel als ze zijn, 't opsnuiven van andere culturen kan niet ver genoeg reiken.

Maar in het buitenland is BVN de favoriet begrijp ik uit de reacties van drie campers. Het buitenland moet nog even wachten want eerst is Doetinchem aan de beurt. Het straattheater is de trekker voor deze nieuwe nomaden, die kamp hebben gemaakt op een grasveldje naast de hockeyvelden van DHC. Ze vonden het leuk. Het weer was zaterdag niet mooi van vandaag wordt het top. "We maken het altijd gezellig, het mooie is hier dat we in een kring kunnen staan." En zo is het. Als een groep indianen of pioneers is hun karavaan in carré geformeerd. In het midden zit de groep aan de koffie. Plannen te maken voor vandaag en het wel en wee van de camper door te nemen: "zo'n daglichtcollector heb je echt wel nodig. Ik heb er drie dagen stroom van. En dan kijk ik elke avond televisie."

Het zijn er vriendelijke mensen. Een groet is wel het minste maar een praatje met de nieuweling is niet meer dan normaal. Heel erg vriendelijk, zelfs. Ik word er bijna naar van.

"De club heetCCN, dat staat voor Camperclub Nederland. We hebben zo'n 1200 leden. Dat is niet eens veel. De grootste club heeft wel 21.000 leden. Wij zijn een gezellige club. Per jaar hebben we 25 weekenden gepland. Daar kun je op inschrijven."

In de loop van zondagmiddag of -avond vertrekken ze weer naar huis. Reken er maar op dat het heel netjes wordt achtergelaten. De laatste zal met prikker en plastic zak de laatste restjes opruimen. En dan kunnen ze thuis nog even meegenieten van de schreeuwende buurkinderen, de flink rokende barbeque van buurman en de schetterende stem van de buurvrouw die de hond naar binnen stuurt. Gelukkig is studio voetbal afgelopen.

Gerrit Geuvers