takken

Het is een droevige dag. Het is grijs en bovendien koud en mistig. Takkenweer. De beste ingrediënten voor een vervelende dag. Een dag om te overlijden. Maar mij mankeert niets. Heb nog geprobeerd om bij het oversteken niet uit te kijken. Maar reflexen kun je niet uitschakelen.

Ik had bloemen gehaald om bij een bezoek niet met lege handen te staan. Die hadden dan mooi over mij heen gedrapeerd kunnen liggen. Versnipperd over het plaats delict, een beetje aan gort gereden. Mooi beeld. Maar dat ging dus niet door. Die reflexen toch.

Maar ook heeft ook de bloemenwinkel een positieve draai gegeven aan het humeur. Ik liep de deur in en de paaskleuren kwamen me tegemoet. En een gezellig vogelhuisje. Vroeger zag ik daar zo een heel vogelgezin in wonen. Dat beeld kreeg ik weer. En dan nog die taken met gele knopjes. Heerlijk, lente.

Maar toen uit buiten kwam was het nog grijs. Maar die lentetakken hadden het voor vandaag goedgemaakt.