Iedereen heeft het ermee gehad. Het is nu lang genoeg koud geweest. En die sneeuw was nog wel het ergste. Echt lente mogen we het nog niet noemen van de weermannen, maar dat maken we zelf wel uit. De lente is niet iets dat je kunt meten aan temperaturen of de lengte van de dag. De lente moet je voelen. En ik voelde het.
Gisteravond hoorde ik ze overkomen. De bodes van de lente. In V-formatie over de stad.
Hun buiken en vleugels verlicht. Als vliegtuigen die de overwinning in een oorlog beloven.
En vanmiddag zag ik wat dat de lente ook op de grond was geland. Zijn ranke kopje stak uit het grasveld: de krokus. Op de rand van de veranda staat nog de sneeuwschuif. Zijn scherpe blad nog dreigend. Maar van mij krijgt-ie geen kans. Het is lente, ook als valt er een meter sneeuw. Deze krokus blijft overeind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten