Het zout is op. Ik zie ze ook al niet meer door de straten rijden, de sneeuwschuivers die als een hertje zijn ontlasting met het staartje rondstrooit. Het is nog steeds zout, maar het is steeds minder. Er wordt zelfs gedacht om wegen af te sluiten. Of om badzout te strooien. Waarom dan geen badschuim? Of een middeltje om meteen de kauwgom van de straat te krijgen?
Vanochtend reden de wagens door de straat met zelfs de schuiver op hoogte, terwijl er toch een laagje van 5 centimeter was weg te schuiven. Het gevolg was dat ik met mijn eenvoudige Pietje Pelle-fiets een zware gang had. De sneeuw verzamelde zich onder de spadborden en achter de jasbeschermers. Op drassige plekken liep de sneeuw als gehakt uit een gehaktmolen langs de voorvork, maar per saldo verzamelde ik voldoende voor een kleine iglo. Dat was niet de bedoeling. Ik wilde mijn energie steken in een paar kilometer schaatsen, niet in een vastloper.
De fiets is niet meer om aan te zien. Niet zomaar een beetje smerig. Dat wordt nooit meer wat.
Tenzij er badzout gestooid wordt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten