Het vuurwerk was voor mij altijd het einde van het stadsfeest. Dit jaar zou het allemaal anders zijn, want Chrystal Dream zou daarna nog een fantastische U2-tribute spelen. En zo gebeurde het ook. Iedereen stond er klaar voor. Maar de mannen wilden niet meteen om half elf beginnen. Dat is niet cool. Dus moesten we nog even wachten. En dan nog even wachten.
Om kwart voor elf begonnen ze aan het oeuvre van dertig jaar U2. Maar om half twaalf moest de stekker er uit omdat de vergunning was afgelopen. Drie kwartier waarin de zelfingenomen zanger ons ook nog minuten lang angel of harlem laat zingen (eerst de vrouwen dan de mannen, "ik zie dat er veel frustratie is bij de mannen", eikel).
Ze speelden eigenlijk wel goed, maar de lol was er al snel van af. Nadat dat Günter Giesen ons allemaal bedankt voor de aanwezigheid dan ook maar snel naar huis gegaan. Hopelijk weet ik volgend jaar nog waar ik al die biermuntjes heb neergelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten