bruisend stadsplein

Afgelopen woensdag begon de aannemer met het weghalen van het stadhuisplein. Weghalen? Een heel plein? Waarom?

Het plein voor het stadhuis moet gaan bruisen. Nu is het vooral architectonisch mooi. En dan alleen maar als je er boven vliegt. Dat is weinig mensen gegeven, dus komt de hogere architectuur niet uit de verf. Sterker nog: de kunstzinnige uiting was al jaren een sta-in-de-weg om het plein voor evenementen of toegang naar het stadhuis te gebruiken.

Het moet gaan bruisen, is het idee. Hoe laat je een stadhuisplein bruisen is dan de vraag. Daar is goed over nagedacht. Op de tekeningen bruist het nog niet. Daar moeten mensen voor zorgen. De eerste stap naar een nieuw voorplein is gezet. Trottoirbanden zijn weggehaald en vandaag gaan de klinkers eruit. De werklieden die dat doen zijn van een bedrijf uit Groningen. Ze komen alleen voor de stenen. Die verkopen ze weer door. Een paar ladingen gaan naar Hengelo, de rest nemen ze mee. Ruimte genoeg daar in Groningen.

Met een shovel worden de stenen opgepakt, als een overslaande golf in de branding. Een fantastisch gezicht. Het ziet er al bruisend uit. Daarna schudt hij het zand er uit en kiepert ze in een vrachtwagen. Dat klinkt bijzonder bruisend.

Het project is voor mij al geslaagd. Als we de stenen er weer in leggen en er daarna weer uit halen blijft het bruisen.