Het bruist weer op het stadhuisplein. Als je binnen bent klinkt het snorrend, buiten lichtknetterend, als een opgewonden mug. Je ruikt de tweetaktbenzine al. Met een intense kraak gevolgd door een mooie ruis valt de laatste boom. Het gevolg van dit snorren en ruisen is dat het plein verlost is van een paar lelijke bomen. Ook de Julianaboom is verdwenen. Dat doet me weinig. Sterker: het plein ziet er schitterend uit: wat een ruimte. Hierover meer in de volgende 
blog.
blog.Op de foto is de opgewonden mug bezig met de laatste handelingen. Daarna verdwijnen de takken in een grote container. De grijper zwaait driftig met de grote takken, als een hond die zijn prooi murw schudt alvorens het aan zijn baasje voor te leggen. Daarna verdwijnt het groen in een container Dat gaat met geweld want de takken zijn niet precies op maat gezaagd. Het kraakt dat het een aard heeft. En het ruikt vers groen. Dan zijn de bomen voorgoed uit het zicht verdwenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten