zondag 6 september 2009

vogelschieten


Traditie en Doetinchem gaat niet goed samen. De dorpen om ons heen kennen mooie schutterijen en tradities die tot ver in het verleden reiken. In Doetinchem stad is de enige traditie dat tradities om zeep worden geholpen.
Bombardementen in de oorlog hebben veel vernietigd, maar veel van wat er stond is gewoon gesloopt door ons zelf. Houden we niet van traditie? Schamen we ons voor wat onze voorgangers hebben gebouwd? Moet het daarom weg? Ik weet het niet. Feit is dat het vendelzwaaien na de optocht van de schutterij (Wehl) slechts een handjevol mensen op de been bracht. De vlotte meiden van fitness Keifit die er naast stonden te springen hadden meer toeschouwers en zelfs actievelingen voor hun podium verzameld.
De nieuwe traditie vond, o toeval, plaats op het meest mislukte stukje centrumuitbreiding, de Veentjes, waar Doetinchem de schaamte voor eigen historie probeerde uit te wissen.
Er moest worden geschoten op een vogel. Geen echte, hoor, de dierenbescherming kan zich gerust richten op de palingrokerij (ook aanwezig). De vogel is een houten kruis, met een scherm erachter om collateral damage te voorkomen, dat kapot wordt geschoten. De schutter die het laatste stuk neerschiet is de schutterskoning. Een duur grapje want als het afgelopen is blijkt het net borreltijd te zijn en heb je als koning veel vrienden. En die lusten allemaal wel wat bij de bar van René Gregoor.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten