tuintje in mijn maag

Het waterschap heeft een imagoprobleem. Ze ontvangen belasting van ons en andere ingezetenen (?) maar wat ze er voor doen is niet bekend. Ook organiseren ze om de vier jaar verkiezingen, maar wie er gekozen zijn weet niemand. Er werken veel mensen. Zijn die allemaal bezig met de waterstand en dijkbewaking?

het waterschap heeft een nieuw gebouw. Erg mooi, in de vorm van een druppel. Maar dat zie je alleen als je van boven kijkt. Dat is weinig mensen gegeven. Gelukkig hebben ze ook een mooie tuin laten aanleggen. Die kun je wel heel duidelijk zien. Slingerende wandelpaadjes langs ecologisch aandoende poelen en stroompjes. De planten moeten nog groeien, dat snap ik, maar in de tuin zit van alles in. Het lijkt een soort mini-biotoop, misschien wel een laboratorium voor de vele medewerkers in het kantoor: kunnen ze zien hoe het in het echt werkt.

Het is een mooie tuin. Maar ook een dure tuin. En een duur gebouw van wel 27,5 miljoen euro (met een dure inrichting).
En dat van onze belastingcenten, gonst het.

Ach ja, natuurlijk, het gebruikelijke gezeur. Maar het gaat niet zo maar over. Het tuintje ligt zwaar op de maag.

Maar ik hoor niemand over die stijle toegang vanaf de rotonde, over het hooggelgen water, naar de parkeerplaats. Als het sneeuwt komt er geen auto over heen. En als het om vier uur 's middags gaat ijzelen komt er niemand meer het terrein af. Daar zou ik mee in mijn maag zitten.