over de dam

Is het stil geweest in Doetinchem? Niets te beleven?

Twee moorden, of beter: drie. En een dodelijk ongeluk. Een week geleden al weer. Maar daar was ik niet bij met de camera. Nou hoeft dat niet persé. Maar de moorden waren al lang niet meer live. De drie lijken (man, vrouw, hond) lagen er al zeker vier dagen. En een dodelijk ongeluk trekt mijn morbide interesse wel, maar draait mijn maag ook om. Ik koos voor de gezonde eetlust.

En daarna was hetinderdaad erg stil, volgens mij.

Maar gisteren zag ik ineens gescharrel op de veemarkt. Een paar busjes op the great plains, het wilde westen met vergezichten, midden in de stad. En vandaag was er een keet en een dixi geplaatst, en een groot hek er omheen. Opgesloten zaten twee mannen. Toen ik aan kwam fietsen en ze groette kwamen ze licht verblijd aan de tralies. Ze wachtten duidelijk op het verlossende vier-uur-'s middags-signaal en nu nog hadden wel tijd in een praatje. Ja, zij waren inderdaad de eersten die gingen bouwen. En nee, ze hadden geen idee wanneer het klaar zou zijn. Dat was de zaak van de uitvoerder. Maar maandag zouden ze beginnen met de fundering. De draden die gespannen waren in het houten hekwerk markeren het toekomstige pand. Het hek paalt de kavel af. Of ik wist hoeveel dit zou kosten. Nu moest ik passen. "Veel", zei ik maar, "alleen al de grond kost een fortuin". Een boeiend gesprek zou zich afspelen als ik niet de onbedwingbare drang had om een paar boodschappen te doen.

Maar zoals een andere passant (met hondje) al aan de mannen had gezegd: het eerste schaap is eindelijk over de dam. Waarschijnlijk hopende op meer.