altijd prijs

Op 10 oktober is de staatsloterij, waar heel Nederland op de jackpot mag hopen. Tot die tijd moeten we het doen met "Beste Geuvers, u bent de gelukkige van een hele grote prijs". Daarna volgt vaak een bedrag met minimaal vier nullen (voor de komma) of een fikse materiële prijs.
Ondertussen ben ik grijs en wijs genoeg om te weten dat zo'n gelukswens bestemd is voor de organisator. En toch blijven ze het proberen.

Vandaag werd ik geluk gewenst met een prijs ter waarde van E 300, die "staat kostenloos bereid om te worden afgehaald." Een vreemde formulering, zeker als je leest dat het om een espressokoffiezetapparaat gaat. Ik moet hem ophalen in café de Bank op vrijdag 16 oktober om 14.00 uur.
Er zijn nog meer gelukkigen: Dekker heeft een brommer, de Vries een I-phone Black Edition en Brouwer een Weber barbecue. Ik ben benieuwd welk merk brommer Dekker heeft gewonnen. Dat kan helaas niet worden bekeken vrijdag de 16e in de Bank, want de prijs is al overhandigd.

Natuurlijk twijfel ik niet. Deze brief klinkt niet alleen als oplichting, maar is het ook. En toch zou ik willen gaan.
En wie schetst mijn verbazing: ik kan zomaar met 6 personen gaan. Ieder echtpaar dat ik meeneem krijgt een bovendien kaasmessenset onder het motto "gasten werven, zodat de bijeenkomst vol wordt". Het staat er echt, een volle bijeenkomst.

Er staat nog veel meer. Je blijft lachen. Maar dat zal je vast wel vergaan, want als je binnen bent gaat de deur dicht en zit je 2½ uur binnen. Maar met z'n zessen zou ik het wel aandurven, maar ik moet mijn gegevens opsturen. En daar heb ik geen zin in. Ik wil niet altijd prijs. Ik stuur de politie wel.