In het gemeentehuis trilt het. Een megagrote kango en een shovel maken gehakt van betonnen muren en platen. Maar ze hebben het er moeilijk mee. Het lijkt een oorlog: alsof een mitrailleur een vijandelijk peleton neerroffelt.
Als je op een stoel geeft het een trillend gevoel, die mij doet denken aan trilplaten die overtollig vet kunnen wegtrillen. Ook worden er andere gevoelens losgetrilt. Daar heb ik geen ervaring mee. Helaas, want hetvoelt best leuk.
Het trilt en het beeft; je rilt, dus je leeft. Het nieuwe stadhuisplein bouwt een grote belofte in. Ik kan haast niet wachten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten